Фәнис Яруллин
ГАЙНИКиткәннәрме соң майлап?
Урамнар бүген тайгак.
Булмаса да этүче,
Егыла һәрбер үтүче.
Мәктәптән кайта Гайни,
Аның аягы таймый.
Итекләре дагалы –
Аның шул шәп чак әле.
Күрә Гайни: бер чатта
Бер карт егылып ята.
Йөгереп бара, торгыза,
Тагын шактый юл уза.
Барган саен, отыры
Күбрәк очрый карт-коры.
Гайни кебек нык терәк
Бик күп кешегә кирәк.
Кычкыра шул чак Гайни:
– Минем аягым таймый,
Ябышыгыз кулларга,
Егылмассыз юлларда!
Арыганнар, талганнар,
Егылганнар, ауганнар -
Бар да аңа тотына,
Зур бәладән котыла.
Командирдай иң алдан
Әй басып килә Гайни!
Уң ягында ун бабай,
Сул ягында ун әби.
ӘЙБӘТ ТӘ МИНЕМ ӘБИ!
Ни тотса шуны булдыра –
Минем әбием шәп тә!
Аның эшләгән эшләрен
Бетералмам сөйләп тә.
Төймәне өздереп кайтсам,
Тагып бирә шалт кына.
Галстугымны югалтсам,
Табып бирә ялт кына.
Китапларны, дәфтәрләрне
Тикшереп, карап тора.
Ертылган битләре булса,
Тота да ябыштыра.
Тәмле сыйлар белән дә ул
Гел мине сыйлап тора.
Мин таратып ташлый торам,
Әбекәй җыйнап тора.
Күңелләре күтәрелә,
Бер ертыкны ямаса.
Минем өчен мәктәпкә дә
Барыр иде... яраса.
Килсә мәктәпкә берәрсе
Онытып кирәк китабын,
Уйлыймын шунда эчемнән:
Әбисе юк, мөгаен.
ЯЛКАУ ЯЛЫ.
Әти әйтә: «Әй, улым,
Бигрәк әллә нинди син.
Эш турында әйтмим дә,
Ял итә дә белмисең».
Ял итәргә аңарга
Нинди белү кирәктер?!
Минем кебек ял иткән
Болай да бик сирәктер.
Көннәр буе өйдә мин,
Ятамын гел диванда.
Телевизор карыймын
Мультфильмнар булганда.
Йөгермимен, чапмыймын,
Сазга батып кайтмыймын.
Чапсын әйдә юләрләр,
Мин аякны саклыймын.
Киерелеп, сузылып
Ял итәм дә ял итәм.
Әнә шулай ял итеп,
Кай көнне арып бетәм.
Бәйләнәләр гел юкка,
Кызык та бу өлкәннәр.
Әйтерсең лә үзләре
Миннән шәп ял иткәннәр.
← назад ↑ наверх